Mijn man als proefkonijn!

Mijn man als proefkonijn!

Mijn man als proefkonijn voor Steak tartaar!

Gisteren heb ik de handgesneden steak tartaar nog een keertje geoefend… mijn proefkonijn was deze keer mijn echtgenoot. We matchen perfect samen maar op culinair vlak zijn we vaak elkaars tegenpolen met als hoofdrolspelers ‘vis’ en ‘vlees’. Maar dat heeft ook zijn voordelen, al mijn culinaire uitspattingen die ik zelf wel proef maar waar ik niet voor sta te springen staan in de meeste gevallen hoog op het menu van mijn man. Hij werd dus mijn ideaal proefkonijn. Ook het feit dat hij zonder blikken of blozen zijn mening geeft aan mij én culinair toch een behoorlijk achtergrond heeft meegekregen van zijn moeder (een in Frankrijk geschoolde hobbykok) maken hem tot een goede jury voor mijn steak tartaar.

Het was al een tijdje geleden dat ik nog eens een steak had versneden maar met mijn juist geslepen messen, met dank aan de slachter van het Koedalhof, kon ik me wel weren. ‘Nog iets fijner’ en ‘Zet je mes er nog één keer in’ waren de aanmoedigende woorden van mijn echtgenoot. Hij is de kenner dus volgde ik maar… Na het snijden heb ik het vlees onmiddellijk koud gezet om de ‘saus’ voor de steak te maken: zelfgemaakte mayonaise, mosterd van ‘de ster’, kappertjes, sjalot, augurkjes, peterselie, peper, zout, worcestersaus én tabasco. Van alles kende ik de juiste hoeveelheden wel maar de echte smaakmakers, tabasco en worcestersaus, moeten toch goed gedoseerd zijn én zijn heel persoonlijk. Niet té veel dus, maar natuurlijk ook niet te weinig. Je moet ze alle twee wel proeven maar ze mogen noch elkaar, noch de smaak van het vlees overheersen. Een hele evenwichtsoefening dus. Aangezien ik de smaak van mijn man een beetje ken heb ik het voor elkaar gekregen! Haleluja! Hij was tevreden! Ik heb dan toch ook maar geproefd om te weten hoe de smaak straks moet zitten als ik het voor Lennart klaarmaak. Voor mij mocht er precies nog een klein zuurtje bij maar dat zou ik op een andere manier oplossen… er moest tenslotte nog drank gekozen worden…

Bron: Studio Greenjack

Geef een reactie